ชีวิตคนเราไม่ได้เกิดมาเพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง ฉะนั้นอย่าพยายามทำอะไรที่เกินตัว เพราะถ้าฝืนทำสิ่งนั้นต่อไป ใจเราเองนั้นแหละที่จะเป็นทุกข์เสียเอง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำบ้างครั้งก็ไม่ได้เติมเต็มหรือทำให้เรามีความสุขเพิ่งมากขึ้นเลย ถ้าคุณลองมองไปรอบๆตัวคุณ คุณจะรู้ว่ามีคนอื่นที่แย่กว่าเรา มีปัญหาในชีวิตมากกว่าเรา บางคนที่เขาแทบจะไม่มีอะไรเลยในชีวิตแต่เขาก็มีความสุขกับสิ่งที่เขาเป็นอยู่ ฉนั้นเมื่อเราเจอปัญหาอะไรก็อย่าเพิ่งท้อใจ เรายังมีทางสู้กับมัน ทุกสิ่งทุกอย่างต้องมีทางออก
บางครั้ง…คุณจำเป็นต้องโยนสมองทิ้งไป
ในการที่..คุณจะรักใครสักคน
และคุณจำเป็นต้องใช้หัวใจให้มากขึ้น…
ในการที่ทำ..บางสิ่งบางอย่าง..เพื่อใครสักคน!!
ปัญหาที่ว่าใหญ่..ลองเดินออกมามองไกลๆ
จะพบว่าจริงๆแล้วมัน..เล็กนิดเดียว..ครับ
อย่าเสียเวลาไป “อิจฉาชีวิตคนอื่น” ..
แต่จง “ใช้ชีวิตให้สดชื่น” แล้วให้ “คนอื่นอิจฉา”
จำไว้ว่า..
“ความพยายาม”..ที่ปราศจาก.. ค ว า ม รู้
ไม่มีทาง..นำไปสู่ ” ค ว า ม ส ำ เ ร็ จ ”
เกิดเป็นคน …. จงสู้ให้ถึง ” ที่สุด” …
และ ….. อย่าหยุดที่ คำว่า “ยอมแพ้”
เพราะ …. คนเรา มัน ” ไม่แน่ ” …
….. ถ้า … ยอมแพ้ จะประสบ ” ความสำเร็จ ” ได้อย่างไร
ขอแค่..หลีกเลี่ยงสิ่งที่บั่นทอนจิตใจ
มองหาและชื่นชมแต่สิ่งที่..สวยงาม
คิดและทำแต่สิ่งที่..สร้างสรรค์
จะทำให้วันของเราสดใสและมีค่าครับ..
อย่าหลง กับ คำชม
อย่าตรม กับ คำด่า
อย่าโกรธ ถ้า โดนว่า
อย่าประหม่า ถ้า โดนชม!!!
อย่ามี “ความสุข” เพียงเพราะ “คำชม” ของใคร
และ “อย่าเศร้าเสียใจ” กับ “คำด่า” ของคนอื่น..
ชีวิตควรยืนด้วย “ขาของตัวเอง”..ไม่ใช่ด้วย “ปากของใคร”..!!
บางทีการที่เราวิ่งหนี..”ความเศร้า”
ไม่ได้.. ห ม า ย ค ว า ม ว่ า เ ร า ..
จะวิ่งไปเจอ.. ” ค ว า ม สุ ข ” ..
….. ฉ ะ นั้ น …..
มีปัญหา อย่าหนี จงสู้และผ่านมันไปให้ได้
ความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับความมี
แต่อยู่ที่เราค้นพบว่า
อะไรคือแก่นแท้ของชีวิต
แล้วอยู่กับสิ่งนั้นด้วยความรัก
คนนั้นก็คือคนมีความสุข
ข้อคิดเตือนใจ by พระมหาสมปอง
ได้พรม อย่าลืมเสื่อ
ได้เสื้อ อย่าลืมใส่
เป็นใหญ่ อย่าลืมตัว
คนเราอย่าลืมว่าตัวเองมาจากไหน อย่าเป็น “คนลืมตัว วัวลืมตีน”
ถ้าง่วง..ก็ต้องนอน
ถ้าอยากสอน..ก็ต้องรู้
ถ้าหิว..ก็ต้องกิน
ถ้าเหนื่อย..ก็ต้องพัก
ถ้าอยากรู้จัก..ก็ต้องทักทาย
ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนมีเหตุ มีปัจจัย มีเหตุ ก็ต้องมีผล มีเกิด ก็ต้องมีดับ
คนรักกันต้องยอมทิ้ง “พยศ” ลด “มานะ” ละ “ทิฐิ” หรือทิ้งความเป็น “เธอ” ความเป็น “ฉัน” เพื่อหลอมกันเป็น “เรา”
หลายๆครั้ง โอกาสผ่านมา แล้วก็ผ่านไป
เพราะอะไร เพียงเพราะเรา ไม่เห็นมัน
ไม่มีใครทำลายความหวังของเราได้
หากเราไม่ทำลายด้วยตัวของเราเอง
พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต
จงทำกับเพื่อนมนุษย์โดยคิดว่า
เขาเป็นเพื่อน เกิด แก่เจ็บ ตาย ของเรา.
เขาเป็นเพื่อน เวียนว่ายอยู่ในวัฎฎสงสารด้วยกันกะเรา.
เขาก็ตกอยู่ใต้ อำนาจกิเลส เหมือนเรา ย่อมพลั้งเผลอไปบ้าง.
เขาก็มีราคะ โทสะ โมหะ ไม่น้อยไปกว่าเรา.
เขาย่อมพลั้งเผลอบางคราว เหมือนเรา.
เขาก็ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไม เหมือนเรา ไม่รู้จักนิพพานเหมือนเรา.
เขาโง่ในบางอย่าง เหมือนที่เราเคยโง่.
เขาก็ตามใจ ตัวเองในบางอย่าง เหมือนที่เราเคยกระทำ.
เขาก็อยากดี เหมือนเรา ที่อยาก ดี-เด่น-ดัง.
เขาก็มักจะกอบโกย และ เอาเปรียบ เมื่อมีโอกาสเหมือนเรา.
เขามีสิทธิที่จะบ้า ดี-เมาดี-หลงดี-จมดี เหมือนเรา.
เขาเป็น คนธรรมดา ที่ยึดมั่น ถือมั่น อะไรต่างๆ เหมือนเรา.
เขาไม่มี หน้าที่ ที่จะเป็นทุกข์ หรือตายแทนเรา.
เขาเป็น เพื่อน ร่วมชาติ ร่วมศาสนา กะเรา.
เขาก็ ทำอะไร ด้วย ความคิดชั่วแล่น และ ผลุนผลัน เหมือนเรา.
เขามี หน้าที่ รับผิดชอบ ต่อครอบครัวของเขา มิใช่ของเรา.
เขามีสิทธิ ที่จะมีรสนิยม ตามพอใจของเขา.
เขามีสิทธิ ที่จะเลือก ( แม้ศาสนา ) ตามพอใจของเขา.
เขามีสิทธิ ที่จะใช้ สมบัติ สาธารณะ เท่ากันกับเรา.
เขามีสิทธิ ที่จะเป็นโรคประสาท หรือเป็นบ้า เท่ากับเรา.
เขามีสิทธิ ที่จะขอความช่วย เหลือ เห็นอกเห็นใจ จากเรา.
เขามีสิทธิ ที่จะได้รับอภัย จากเรา ตามควรแก่กรณี.
เขามีสิทธิ ที่จะเป็นสังคมนิยม หรือ เสรีนิยม ตามใจเขา.
เขามีสิทธิ ที่จะเห็นแก่ตัว ก่อนเห็นแก่ผู้อื่น.
เขามีสิทธิ แห่งมนุษย์ชน เท่ากัน กับเรา , สำหรับจะอยู่ในใลก.
….ถ้าเราคิดกันอย่างนี้ จะไม่มีการ ขัดแย้งใดๆเกิดขึ้น.
พุทธทาส อินฺทปญฺโญ
พึงชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธ พึงเอาชนะความเบียดเบียนด้วยความไม่เบียดเบียน ชนะคนไม่ดีด้วยความดี พึงชนะคนตระหนี่ด้วยการให้ – หลวงปู่ท่อน ญาณธโร
อดีต – อนาคต – ปัจจุบัน ไม่สำคัญ
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ การทำดี
บางครั้ง…คุณจำเป็นต้องโยนสมองทิ้งไป
ในการที่..คุณจะรักใครสักคน
และคุณจำเป็นต้องใช้หัวใจให้มากขึ้น…
ในการที่ทำ..บางสิ่งบางอย่าง..เพื่อใครสักคน!!
^____^
ปัญหาที่ว่าใหญ่..ลองเดินออกมามองไกลๆ
จะพบว่าจริงๆแล้วมัน..เล็กนิดเดียว..ครับ
อย่าเสียเวลาไป “อิจฉาชีวิตคนอื่น” ..
แต่จง “ใช้ชีวิตให้สดชื่น” แล้วให้ “คนอื่นอิจฉา”
จำไว้ว่า..
“ความพยายาม”..ที่ปราศจาก.. ค ว า ม รู้
ไม่มีทาง..นำไปสู่ ” ค ว า ม ส ำ เ ร็ จ ”
เกิดเป็นคน …. จงสู้ให้ถึง ” ที่สุด” …
และ ….. อย่าหยุดที่ คำว่า “ยอมแพ้”
เพราะ …. คนเรา มัน ” ไม่แน่ ” …
….. ถ้า … ยอมแพ้ จะประสบ ” ความสำเร็จ ” ได้อย่างไร
ขอแค่..หลีกเลี่ยงสิ่งที่บั่นทอนจิตใจ
มองหาและชื่นชมแต่สิ่งที่..สวยงาม
คิดและทำแต่สิ่งที่..สร้างสรรค์
จะทำให้วันของเราสดใสและมีค่าครับ..
อย่าหลง กับ คำชม
อย่าตรม กับ คำด่า
อย่าโกรธ ถ้า โดนว่า
อย่าประหม่า ถ้า โดนชม!!!
อย่ามี “ความสุข” เพียงเพราะ “คำชม” ของใคร
และ “อย่าเศร้าเสียใจ” กับ “คำด่า” ของคนอื่น..
ชีวิตควรยืนด้วย “ขาของตัวเอง”..ไม่ใช่ด้วย “ปากของใคร”..!!
บางทีการที่เราวิ่งหนี..”ความเศร้า”
ไม่ได้.. ห ม า ย ค ว า ม ว่ า เ ร า ..
จะวิ่งไปเจอ.. ” ค ว า ม สุ ข ” ..
….. ฉ ะ นั้ น …..
มีปัญหา อย่าหนี จงสู้และผ่านมันไปให้ได้
ต้องขออภัยที่หายไปนาน แต่ถ้ามีเวลาว่างช่วงไหนก็จะรีบหาข้อความโดนๆมาให้ได้อ่านกันนะค่ะ
โยมรู้หรือเปล่าว่า
กว่าโยมจะมีชีวิตอยู่ถึงปัจจุบันนี้
กว่าโยมจะเรียนสำเร็จได้ขนาดนี้
พ่อแม่ต้องหาเงินตัวเป็นเกลียว
หัวเป็นน๊อต ตูดเป็นไขควงเลยโยม
แต่บางคนไม่ตอบแทนคุณ
ยังทำร้ายจิตใจพ่อแม่อีก
เป็นร้อยเป็นพันครั้งแล้ว
ครั้งที่ผ่านมาพระอาจารย์ขอให้เป็นครั้งสุดท้ายนะโยม
ลูกหมาไม่มีโอกาสตอบแทนคุณพ่อแม่
แต่ลูกหมาไม่เคยทำให้พ่อแม่น้ำตาตก
ข้อคิดเตือนใจ by พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต
ความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับความมี
แต่อยู่ที่เราค้นพบว่า
อะไรคือแก่นแท้ของชีวิต
แล้วอยู่กับสิ่งนั้นด้วยความรัก
คนนั้นก็คือคนมีความสุข
ข้อคิดเตือนใจ by พระมหาสมปอง
ได้พรม อย่าลืมเสื่อ
ได้เสื้อ อย่าลืมใส่
เป็นใหญ่ อย่าลืมตัว
คนเราอย่าลืมว่าตัวเองมาจากไหน อย่าเป็น “คนลืมตัว วัวลืมตีน”
ถ้าง่วง..ก็ต้องนอน
ถ้าอยากสอน..ก็ต้องรู้
ถ้าหิว..ก็ต้องกิน
ถ้าเหนื่อย..ก็ต้องพัก
ถ้าอยากรู้จัก..ก็ต้องทักทาย
ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนมีเหตุ มีปัจจัย มีเหตุ ก็ต้องมีผล มีเกิด ก็ต้องมีดับ
ลองพิมพ์คำว่า
ดูซิว่าจัิิดมาเป็นอะไร
คนรักกันต้องยอมทิ้ง “พยศ” ลด “มานะ” ละ “ทิฐิ” หรือทิ้งความเป็น “เธอ” ความเป็น “ฉัน” เพื่อหลอมกันเป็น “เรา”
หลายๆครั้ง โอกาสผ่านมา แล้วก็ผ่านไป
เพราะอะไร เพียงเพราะเรา ไม่เห็นมัน
ไม่มีใครทำลายความหวังของเราได้
หากเราไม่ทำลายด้วยตัวของเราเอง
พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต
จงทำกับเพื่อนมนุษย์โดยคิดว่า
เขาเป็นเพื่อน เกิด แก่เจ็บ ตาย ของเรา.
เขาเป็นเพื่อน เวียนว่ายอยู่ในวัฎฎสงสารด้วยกันกะเรา.
เขาก็ตกอยู่ใต้ อำนาจกิเลส เหมือนเรา ย่อมพลั้งเผลอไปบ้าง.
เขาก็มีราคะ โทสะ โมหะ ไม่น้อยไปกว่าเรา.
เขาย่อมพลั้งเผลอบางคราว เหมือนเรา.
เขาก็ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไม เหมือนเรา ไม่รู้จักนิพพานเหมือนเรา.
เขาโง่ในบางอย่าง เหมือนที่เราเคยโง่.
เขาก็ตามใจ ตัวเองในบางอย่าง เหมือนที่เราเคยกระทำ.
เขาก็อยากดี เหมือนเรา ที่อยาก ดี-เด่น-ดัง.
เขาก็มักจะกอบโกย และ เอาเปรียบ เมื่อมีโอกาสเหมือนเรา.
เขามีสิทธิที่จะบ้า ดี-เมาดี-หลงดี-จมดี เหมือนเรา.
เขาเป็น คนธรรมดา ที่ยึดมั่น ถือมั่น อะไรต่างๆ เหมือนเรา.
เขาไม่มี หน้าที่ ที่จะเป็นทุกข์ หรือตายแทนเรา.
เขาเป็น เพื่อน ร่วมชาติ ร่วมศาสนา กะเรา.
เขาก็ ทำอะไร ด้วย ความคิดชั่วแล่น และ ผลุนผลัน เหมือนเรา.
เขามี หน้าที่ รับผิดชอบ ต่อครอบครัวของเขา มิใช่ของเรา.
เขามีสิทธิ ที่จะมีรสนิยม ตามพอใจของเขา.
เขามีสิทธิ ที่จะเลือก ( แม้ศาสนา ) ตามพอใจของเขา.
เขามีสิทธิ ที่จะใช้ สมบัติ สาธารณะ เท่ากันกับเรา.
เขามีสิทธิ ที่จะเป็นโรคประสาท หรือเป็นบ้า เท่ากับเรา.
เขามีสิทธิ ที่จะขอความช่วย เหลือ เห็นอกเห็นใจ จากเรา.
เขามีสิทธิ ที่จะได้รับอภัย จากเรา ตามควรแก่กรณี.
เขามีสิทธิ ที่จะเป็นสังคมนิยม หรือ เสรีนิยม ตามใจเขา.
เขามีสิทธิ ที่จะเห็นแก่ตัว ก่อนเห็นแก่ผู้อื่น.
เขามีสิทธิ แห่งมนุษย์ชน เท่ากัน กับเรา , สำหรับจะอยู่ในใลก.
….ถ้าเราคิดกันอย่างนี้ จะไม่มีการ ขัดแย้งใดๆเกิดขึ้น.
พุทธทาส อินฺทปญฺโญ
พึงชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธ พึงเอาชนะความเบียดเบียนด้วยความไม่เบียดเบียน ชนะคนไม่ดีด้วยความดี พึงชนะคนตระหนี่ด้วยการให้ – หลวงปู่ท่อน ญาณธโร
อดีต – อนาคต – ปัจจุบัน ไม่สำคัญ
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ การทำดี
สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของคนเรา คือ ชีวิต และเราจะเป็นเจ้าของชีวิตได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น
…เราจะไม่มีวันได้สิ่งที่คุณพอใจ… จนกว่าเราจะได้เรียนรู้ที่จะพอใจในสิ่งที่เรามี…
…อย่าปล่อยให้ชีวิตเป็นไปอย่างไร้จุดหมาย… ผู้ที่มีชีวิตอยู่แต่ไม่ยอมต่อสู้ชีวิต คือ… ศพเดินได้…
…อุปสรรคที่ใหญ่หลวงที่สุดของความสำเร็จ ก็คือ… การล้มเลิกต่อเป้าหมายต่างหาก
พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต
ได้ดีเพราะถูกด่า
ฉันมีดี เพราะถูกด่า น่าหัวไหม?
ยิ่งดีใจ เพราะถูกด่า ดูน่าหัว
ใครจะด่า สักเท่าไร ไม่เคยกลัว
เรื่องจะชั่ว อย่างเขาด่า นั้นอย่าเกรง
ใครมีดี คนก็คิด ริษยา
หาแง่ด่า กันโขมง ล้วนโฉงเฉง
เมื่อยปากเข้า ปากก็มุบ หุบปากเอง
ยิ่งครื้นเครง คือฉันท้า ให้ด่าฟรี
ฉันเป็นคน ได้ดี เพราะคำด่า
กลายเป็นสิ่ง นำมา ซึ่งศักดิ์ศรี
ด่าเท่าไร ก็เห็นไม่ จริงสักที
เลยได้ดี เพราะถูกด่า น่าหัวครัน ฯ
พุทธทาส อินฺทปญฺโญ
“ความอดทน”..แม้จะเป็นสิ่งที่ขมขื่น
แต่..ผลของมัน มักจะ “หวานชื่น” เสมอ..!!!
เราสามารถสร้างโอกาสดีๆในชีวิต…
ด้วยตัวของเราเอง….
อยู่ที่ว่าเรา จะสร้างมันขึ้นมาหรือเปล่า…
โอกาสดีๆบางครั้งเกิดขึ้นกับชีวิตเพียงครั้งเดียว…
และมันจะไม่ย้อนกลับมาอีกเลย…
หากวันนี้คุณยังไม่่มีโอกาสดีๆในชีวิต….
อย่าลืมสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวของเราเอง…
โอกาสสร้างได้…ถ้าเราลงมือทำ…
แล้วตัวเราจะได้รับโอกาสดีๆ…
ในชีวิตอีกมากมาย เจริญพร…
พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต
นกไม่เห็นฟ้า ปลาไม่เห็นน้ำ
หมู่นกจ้อง มองเท่าไร ไม่เห็นฟ้า
ถึงฝูงปลา ก็ไม่เห็น น้ำเย็นใส
ไส้เดือนมอง ไม่เห็นดิน ที่กินไป
หนอนก็ไม่ มองเห็นคูต ที่ดูดกิน
คนทั่วไป ก็ไม่ มองเห็นโลก
ต้องทุกข์โศก หงุดหงิด อยู่นิจสิน
ส่วนชาวพุทธ ประยุกต์ธรรม ตามระบิล
เห็นหมดสิ้น ทุกสิ่ง ตามจริงเอย ฯ
พุทธทาส อินฺทปญฺโญ
คนดีที่ซื่อสัตย์ทั้งหลายก็ควรจะเชื่อมั่นว่า ความดีที่ตนทำด้วยความซื่อสัตย์สุจริตที่แม้จะถูกมองว่าเชย ไม่ฉลาดในสายตาของคนโง่นั้น ย่อมเป็นเหมือนรอยจารึกบนศิลาที่จะไม่มีวันลบหายไปด้วยแรงลม น้ำเซาะหรือเพราะถูกแดดเผา ฝนสาด ความดีที่สุจริตโปร่งใสนี้แหละจะเป็นเงาตามตัวของเราตลอดไป เราอยากให้เงาของตัวเองดีงามหรืออัปลักษณ์ก็ควรจะเลือกถามใจตัวเองดู
(ที่มา..หนังสือ กำลังใจแด่ชีวิต โดย ว.วชิรเมธี)
สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของคนเรา คือ ชีวิต และเราจะเป็นเจ้าของชีวิตได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น
…เราจะไม่มีวันได้สิ่งที่คุณพอใจ… จนกว่าเราจะได้เรียนรู้ที่จะพอใจในสิ่งที่เรามี…
…อย่าปล่อยให้ชีวิตเป็นไปอย่างไร้จุดหมาย… ผู้ที่มีชีวิตอยู่แต่ไม่ยอมต่อสู้ชีวิต คือ… ศพเดินได้…
…อุปสรรคที่ใหญ่หลวงที่สุดของความสำเร็จ ก็คือ… การล้มเลิกต่อเป้าหมายต่างหาก
ค่ามีที่ตรงไหน
ค่ากระดาษ แผ่นหนึ่ง ไม่ถึงสตางค์
พอวาดวาง ด้วยอักษร ประเสริฐศรี
มีเนื้อหา แห่งพระธรรม คำดี ๆ
มันกลับมี ค่าอนันต์ เหลือพรรณนา
เพียงกระดาษ ลายเซ็น เป็นที่ระลึก
คนโง่ยึก แย่งกัน ซื้อสรรหา
ส่วนผู้ฉลาด มาตร์ใหญ่ ใฝ่ธรรมา
แผ่นกระดาษ สูงค่า มาเพราะธรรม
แม้กระดาษ ห่อของ ตรองดูเถิด
ค่ามันเกิด เพราะอะไร ไยมิขำ
แม้กายเน่า ที่คู่เคล้า เฝ้าลูบคลำ
เมื่อมีธรรม ก็หมดเน่า ไม่เศร้าเอย
พุทธทาสภิกขุ
อุปสรรคใด ๆ ในโลกนี้
เขานั้นมี เอาไว้ให้เราข้าม
อย่ายอมแพ้ แต่จงพยายาม
อยู่ที่ความคิดรู้ สู้ที่ใจ
อุปสรรคแค่นี้ก็แค่นี้ อุปสรรคแค่นี้สักแค่ไหน
อุปสรรคแค่นี้สักเท่าใด อุปสรรคแค่ไหนใจคิดเอง…
ข้อคิดจากดีๆจากท่านตะวันธรรม
การได้รักเป็นเรื่องขี้ผง
การถูกรักเป็นเรื่องธรรมดา
ส่วนการได้รักและการถูกรักเป็นทุกสิ่ง
แต่การที่ได้รัก คือการเสี่ยง
ว่าจะไม่ได้รับรักเป็นการตอบแทน
การตั้งความหวัง คือ การเสี่ยงความเจ็บปวด
การพยายามคือการเสี่ยงกับความล้มเหลว
แต่ยังไงต้องเสี่ยง เพราะสิ่งที่อันตรายที่สุดในชีวิตก็คือ
การไม่เสี่ยงอะไรเลย
สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง
แม้แต่กิ้งกือยังมีวันหกล้ม เจริญพร
เวลาเรียนไม่ยาก
แต่มันจะลำบากมากๆ
ถ้าเราไม่ได้ตั้งใจเรียน
หากเหนื่อยท้อแท้สิ้นกำลังใจ
จงรับรู้ไว้ “ยังมีใครหลายคนที่ยอมเหนื่อยเพื่อเราให้ได้มาเรียน”
เตือนใจนักศึกษา by พระมหาสมปอง
ความสำเร็จ ไม่ได้หล่นจากฟากฟ้าเมฆาใด
เพียงแค่เราเปิดใจเรียนรู้ลงมือทำ ทำทั้งๆ ที่กลัว
มุ่งมั่น ตั้งใจ ทุ่มเท อดทนรอมากพอ
ความสำเร็จจะไม่หนีไปไหนใกล แค่ใจเราสู้เกินพอ….
ขอคิดเตือนใจ พระมหาสมปอง
เวลาเจอวิกฤต…ให้บอกตัวเองว่า…นี่คือบทพิสูจน์สัจธรรม…ในวิกฤตย่อมมีโอกาส…
เวลาเจออุบัติเหตุ…ให้บอกตัวเองว่า…นี่คือคำเตือนว่า…จงอย่าประมาทซ้ำอีกเป็นอันขาด…
เวลาเจอคนกลิ้งกะล่อน…ให้บอกตัวเองว่า…นี่คืออุทาหรณ์ของชีวิต…ที่ไม่น่าเจริญรอยตาม…
ข้อคิดเตือนใจ by พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต
ทำดีลับหลัง ไม่ไม่ใครเห็นค่า
ดีกว่าทำดีเอาหน้า แต่ลับหลังไม่ีมีอะไรดี
ข้อคิดเตือนใจ พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต
“รักคนที่ควรจะรัก ชอบใครก็บอก ถ้าไม่รักก็บอกเขาไป”
สำหรับหลายๆคน พูดได้ง่ายนะ
แต่จะมีสักกี่คน ที่จะทำได้จริงๆ
แบบนี้แหละ!! ถึงได้บอกว่า “ภาคทฤษฎี ยังไงก็ง่ายกว่าภาคปฏิบัติ”
จะดี..หรือชั่วอยู่ที่ตัวเราทำ
ทุกๆผล..บุญ-กรรม..
ขึ้นอยู่กับ..” เราทำตัว “..!?
มีมิตรดีเพียงหนึ่งถึงจะน้อย ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา
มีเกลือเพียงนิดหน่อยด้อยราคา ยังดีกว่าน้ำเค็มเต็มทะเล
“คู่ชีวิต” คือคนที่ดึงเอาความดีภายในตัวคุณออกมา ซึ่ง “เขา” อาจจะไม่ใช่คนที่สมบูรณ์แบบ แต่ “เขา” ก็เป็นคนที่สมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับคุณเสมอ
บางคนมีโอกาสเรียน แต่กลับโดดเรียน
แต่อีกหลายคน ต้องฟันฝ่าชีวิตเพื่อที่จะได้ไปเรียน
การประชดประชัน .. มีข้อดีอย่างเดียว
คือ “ความสะใจ!” ตอนที่ได้พูดออกไป แต่หลังจาก “ความสะใจ” แค่ ไม่กี่นาที ..
ก็จะมีแต่ “ความเสียใจ”
ที่ไม่รู้ต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่.. กว่าจะลบเลือน..”เศษคำพูด.. ที่บาดใจเหล่านั้น
อย่าทิ้งความฝัน…
ให้รกร้างอยู่ในความคิด
เราอาจจะสุขเมื่อเราคิดมันขึ้นมา
แต่เราจะทุกข์ เมื่อสุดท้ายมันก็ยังคงอยู่อย่างนั้น
หลายๆ ครั้งที่ร่ำร้องอยากได้ชุดใหม่
เพราะบอกว่าไม่มีเสื้อผ้าใส่ ทั้งๆที่เสื้อผ้าเต็มตู้ หลายๆครั้ง เวลาหิวมากจะสั่งอาหารเต็มโต๊ะ
แล้วสุดท้ายกินไม่หมด โดยบอกว่าอิ่ม สองเหตุการณ์ ทำให้คิดถึง
คนไม่ใส่เสื้อผ้า คนไม่มีอะไรจะกิน เราโชคดีกว่าเขาแค่ไหน
ทำอะไร “พอดี”
หากมีมาก” ก็แบ่งปันกันนะครับ ~ ♡
ไม่มีเวลาทำใจให้ขุ่นมัวอีกแล้ว
ไม่มีเวลาทะเลาะกับใครอีกแล้ว
ไม่มีเวลาพอที่จะสร้างศัตรูอีกแล้ว
เหลือเวลาสร้างมิตรน้อยลงแล้ว…..สำหรับช่วงเวลาที่เหลือ
“มีมิตร 500 คนก็ยังนับว่าน้อย มีศัตรูเพียง 1 คนก็ถือว่ามากเกินไป”
”บางครั้ง” เราแสดงความ”สงสาร”ให้”คนคนหนึ่ง”บ่อยๆ
ก็เหมือนเรา”กำลัง”สร้าง”ความอ่อนแอ”ให้กับ”คนคนนั้น”
เพราะ”แท้จริง”คนที่”สิ้นหวัง” หรือ”ล้มเหลว”
เขามิใช่”ต้องการ” ความ”สงสาร”หรอก
แต่สิ่งที่เขาต้องการ”ยามเขาอ่อนแอ” คือ ”กำลังใจ ”
เพื่อ”เสริมสร้าง”กำลัง”ภายใน”ให้มี”แรงลุก”ขึ้นยืนอีกครั้งต่างหาก
หมากรุกเวลาเดินยังต้องคิด
หมากชีวิตต้องคิดเวลาเดิน.
ตัวเรากำหนดความเป็นเลิศด้วยตัวเรา
เงินยิ่งใช้ยิ่งหมด
น้ำใจยิ่งให้ยิ่งมี
เคล็ดลับที่ผูกมัดชีวิตคู่ให้ยืนยาว
คือทานข้าวพร้อมกันทุกมื้อ
ไม่ว่าจะอิ่มหรืออด
สอนคนดีให้เก่ง
ง่ายกว่าสอนคนเก่งให้ดี
จงทำในสิ่งที่ถูกต้อง
อย่าทำในสิ่งที่ถูกใจ
อย่าจุดเทียนแข่งกับตะวัน
ชีวิตคนเรา บางช่วง บางเวลา ก็มีเหนื่อยบ้าง
มีท้อบ้าง แต่มันถอยไม่ได้ เป็นธรรมดาชีวิต
บางทีมันก็ไม่มีทางเลือกมากกว่า .. สู้ต่อไป
SpyLove.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น